Mijn Griekse stand-off

Ik ben dan uiteindelijk toch het gesprek aangegaan met vriendin. Tot nu toe levert zij geen bijdrage aan ons totale kostenplaatje. Daarnaast betaal ik tot nu toe de ziektekostenverzekering en de studiekosten. Ze werkt twintig tot vijfentwintig uur per week, dus ik vind dat ze best een bijdrage kan leveren. Nou de bom is gebarsten! Ik heb de meest waanzinnige tegenargumenten gehoord. Tot aan, ik eet veel minder dan jij! Het niveau van de discussie was beneden alle peil. Nou communiceren we in het Engels omdat haar Nederlands niet goed genoeg is voor zo een gesprek en mijn Frans niet goed genoeg. Mijn Engels is dan weer een stukkie beter. Dus dit compliceert ook weer. Beetje een taalbarrière en misschien ook wel een cultuurbarrière.




De hele discussie liep uit op een Griekse cliffhanger. Het maakt mij eigenlijk niet uit wat de bijdrage precies zou moeten zijn, als het maar substantieel is. In het verleden ben ik wel eens te makkelijk geweest en heb ik mij in de schulden gestoken terwijl vrouw de kasten vulde met schoenen, tassen en kleding. Die situatie zag ik nu weer ontstaan. Dit moet anders kunnen. Ook al kost het mijn relatie! De Griekse cliffhanger dus nu. Ik heb gezegd dat als ze geen bijdrage wil leveren er geen sprake meer kan zijn van een relatie. En daarmee was de discussie afgelopen.


Vervolg..
Na een paar dagjes laten bezinken geeft vriendin aan verder te willen praten. Zucht... Toch een opluchting. Ik was al in mijn hoofd naar een solitair leven gegaan en van plan om dan maar kluizenaar te worden. De controverse bij vriendin was ontstaan omdat ik haar zo zakelijk benaderde. Alsof we geen relatie hebben. Tsja, ook weer even een eye opener voor mij. Klopt ook eigenlijk wel. Beroepsdeformatie denk ik. Doel bepalen, strategie vaststellen, uitvoeren. Mmm beetje gevoelloos van mij. Ben weer even op mijn plaats gezet. Goede nieuws is dat ze aangeeft wel te willen bijdragen maar ook zelf een aantal doelen heeft. En eigenlijk vind ik dat, dat onze doelen moeten zijn. Het is ook eigenlijk iets wat ik graag wil. Stel jezelf een aantal doelen dan ontstaat er focus en de wil om ergens naartoe te werken. Klinkt toch weer zakelijk eigenlijk. Maar ja, met wat meer gevoel dan.


Haar doelen zijn: een beugel(ja volwassenen willen dat ook soms), rijbewijs en studie. Die beugel kan ik helemaal begrijpen, maar dan raakt ze wel haar "kissing lips" kwijt heb ik gegrapt. Trouwens misschien moet ikzelf ook eens iets aan mijn uiterlijk doen. Wat haar laten bijplaatsen hier en daar en mijn gebit mag ook wel een tandje beter. Vriendin is een echte studiebol. Dus als ze aan een studie begint dan maakt ze het af. Meestal als beste van de klas. Daar ben ik dus pas echt jaloers op. Wou dat ik dat kon. Zo'n focus opbrengen en een studie cum laude afsluiten.


We gaan binnenkort de budgetten bij elkaar leggen en de cijfertjes uitwerken.